Als we de bijbel openslaan: April 2003
	De palmtakken of de triomftocht van de ezel

		De palmtakken of de triomftocht van de ezel De evangelisten vertellen dat Jezus bij het begin van de tragische week juist voor zijn dood -wij noemen die week de "heilige week"- een ezel nodig had. "Als men jullie vraagt waarom je die ezel losmaakt, moet je maar zeggen dat de Heer hem nodig heeft" zegt hij tot zijn apostels.   Waarom een ezel voor die parodie op een triomftocht - waar de aanhangers van Jezus met olijftakken naar hem zwaaiden? Omdat de ezel het tegenovergestelde is van een paard.  In de bijbelse traditie staat het paard voor de kracht, de macht, de mens die op zichzelf vertrouwt. Een man te paard heeft God niet nodig. Een man te paard trekt ten strijde, verplettert zijn vijanden, toont zijn macht. Het paard van koningen en machtigen draagt een harnas. Het is het wapen en het symbool van het oorlogsgeweld, van de hoogmoedige zelfverzekerdheid van de mens, van de macht die zegeviert. Tegenover het paard staat de ezel. De ezel wordt ingezet voor vreedzame taken. Men ziet hem het land bewerken. Hij heeft niet veel nodig, net als de armen en de boeren die hij helpt in hun leven. De ezel is de kameel van de arme, de vriend en de knecht van de behoeftige. Niet verwonderlijk dus dat Jezus, de vriend van arme en verachte mensen, de dienaar der dienaren, zijn triomfantelijke intocht in Jeruzalem doet op een ezel. Opnieuw zien we Jezus in het evangelie tegelijk als dienaar en meester, degene die de voeten van zijn leerlingen wast en zich hun Heer en meester noemt. Hier als degene die een triomfantelijke intocht houdt, maar gezeten op een ezel. Welke meester, welke Heer wil hij toch zijn? Hij is diegene "die woorden heeft van eeuwig leven" zoals Petrus het erkent, diegene die zin geeft aan het leven, wiens onderricht doet leven en te denken geeft. Hij is een meester inzake wijsheid. Maar dan van een wijsheid die er nooit wordt ingeheid, maar als een aanbod wordt geformuleerd: "Als je wil…". Het is deze mengeling van gezag en kwetsbaarheid die zijn vrienden bekoord heeft en hen in staat heeft gesteld om in Jezus, een broze mens zoals zijzelf, iemand te zien die bewoond was door een Adem die hem van élders leek geschonken.