In het justitiepaleis
Voor het assisenhof in Parijs is het proces begonnen tegen een skinhead die beschuldigd wordt van moord op Brahim, een jonge Marokkaan die verdronken is in het ijskoude water van de Seine. Samen met hem verschijnen nog drie andere skins voor de rechter. Zij worden vervolgd omwille van 'het niet-verlenen van hulp aan een mens in nood'. Deze tragedie heeft zich afgespeeld in de marge van een manifestatie van het Front National op 1 mei1995.
Ik bevind me in de dicht opeengehoopte menigte in de grote zaal van het justitiepaleis. Ik ga de vriendin van Brahim groeten; zij zit op de eerste rij. Ze was mij komen opzoeken na dit afschuwelijke drama en wij zijn met elkaar in contact gebleven.
Die jonge skins hebben gehoord hoe het Front National de haat predikte. Zij zijn overgegaan tot de daad. Racistische slogans zijn diep in hen doorgedrongen en zonder aarzelen hebben ze zo gehandeld dat iemand daardoor gestorven is. Slogans die de vreemdelingenhaat aanwakkeren zijn nooit onschuldig. Uiteindelijk maken zij altijd slachtoffers.
Op dit ogenblik vieren we in Frankrijk de 100e verjaardag van de Liga van de Mensenrechten. Ik hoop dat dit proces de aandacht zal vestigen op de gevaren die van een uiterst-rechtse partij uitgaan naar de samenleving.
Een avond voor Tibet - Samen met boeddhistische vrienden en een jonge lama praten we over de hongerstaking van zes Tibetanen in Indië. Het gesprek laat ons niet onberoerd. De hongerstakers zijn met zijn zessen, zij staan symbool voor de6 miljoen landgenoten die het slachtoffer zijn van de Chinese onderdrukking.
Eén van die zes is zopas overgegaan tot zelfverbranding. Het is de wanhoopskreet van een volk dat reeds sinds 1959 in het verzet is.
Nog altijd gaan veel Tibetanen de weg van de ballingschap. Het kost hen bovenmenselijke inspanningen, maar zij wagen het de grens over te steken, en komen dan in kampen terecht, in Indië en in Nepal. Ze leven er in heel moeilijke omstandigheden.
Dank zij de hulp van velen kunnen de kinderen school lopen, kunnen monniken hun studies verder zetten, kunnen bejaarde mensen overleven. Kunnen allen hun waardigheid behouden.
