 |
|
| • Grote momenten voor “Jeudi Noir” |
|
| • Reünie van de deelnemers aan de Mars op Gaza |
|
| • De oorlog in Afghanistan en de vrijheid van meningsuiting |
|
| • Een concert Jeruzalem-Gaza |
|
| |
|
| |
|
| Grote momenten voor “Jeudi Noir” |
|
| |
|
| Zo heet het studentencollectief van de “galeislaven van de huisvesting”. Sinds oktober laatstleden bezetten een dertigtal studenten een statige privéwoning op de beroemde Place des Vosges in Parijs. Een gebouw dat sinds een halve eeuw leegstond! |
|
| |
|
 |
De rechtbank veroordeelt hen tot een zware boete. De ordestrijdkrachten mogen hen eruitzetten. Onmiddellijk kondigen ze een persconferentie aan. Een hele schare jonge journalisten, fotografen, cameramannen staan opeengepakt op de binnenkoer van dat herenhuis. |
|
|
| |
|
| Twee studenten brengen verslag uit van het proces. Ze zullen in beroep gaan en niet vertrekken. Omdat ze niet weten waarheen ze zouden kunnen gaan en het schooljaar wensen te beëindigen zonder te vechten om aan logement te geraken. “Wij berokkenen niemand schade. Onze aanwezigheid verandert niets voor de wijk of de eigenaar. We zullen elke maand de gevraagde huur betalen.” |
|
| |
|
 |
Men geeft me onmiddellijk het woord: “Deze studenten strijden in naam van miljoenen daklozen en mensen die slecht gehuisvest zijn. Aangezien de staat geen werk maakt van de vorderingswet, hebben ze zelf het initiatief genomen tot een vordering door burgers. Ze doen wat de staat nalaat te doen. Ze strijden een rechtvaardige strijd en strekken de samenleving tot eer.” |
|
|
| |
|
| “Jeudi Noir” organiseert een nacht van de solidariteit. Rond negen uur ’s avond ga ik deelnemen aan het feest, met een vriend, die in Parijs op doortocht is. De binnenkoer is vol jongeren. Welk een vrolijke stemming! Men is blij samen te zijn en met elkaar te praten. Midden op de binnenkoer glinstert een groot vuur om de worsten te roosteren. Men kan warme wijn drinken. Dit schouwspel verheugt me. Was het niet zo erg koud geweest, dan was ik tot laat in de nacht gebleven! |
|
| |
|
 |
|
| |
|
| Reünie van de deelnemers aan de Mars op Gaza |
|
| |
|
 |
Op het trottoir van de Franse ambassade in Cairo hebben we een zo broederlijk en solidair avontuur beleefd, dat we uitkeken naar deze reünie in Parijs. De vriendschapsbanden die daar gesmeed werden vroegen om deze reünie. Een aantal vrouwen, zoals vaak het geval is, hadden een fameuze couscous klaargemaakt, voedsel dat we niet gekend hebben op het trottoir in Cairo. |
|
|
| |
|
| Tussen de informatie die daar aangeboden wordt ontdek ik wat er allemaal gebeurt in het kader van de boycot tegen Israël. De acties volgen elkaar op. In Parijs heeft het grote Continental Hotel het salon van het toerisme naar Israël moeten annuleren. Op het salon van Le Bourget hebben actievoerders tijdens het bezoek van president Sarkozy geprotesteerd bij de stand van de Israëlische onbemande verkenningsvliegtuigen. In het Louvre, naar aanleiding van de algemene vergadering van Veolia, bleek de directeur-generaal zich ernstig zorgen te maken met betrekking tot de uitbating van de toekomstige tram die Jeruzalem moet verbinden met de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever: een actie van militanten heeft ervoor gezorgd dat de aandeelhouders iets vernomen hebben van die tram naar de nederzettingen. In de gevangenis van Fresnes hebben de Baskische politieke gevangenen de Israëlische producten die in de kantine worden aangeboden geboycot. De burgemeester van een voorstad van Parijs, die ook volksvertegenwoordiger is, heeft de Israëlische ambassadeur in Parijs uitgenodigd voor een diner met daaraan voorafgaand een ontmoeting met de leden van de gemeenteraad: voor het stadhuis hebben een honderdtal actievoerders de ambassadeur welkom geheten op een manier die hij zich nog lang zal herinneren. |
|
| |
|
| De voorzitster van de vereniging zegt iets over het proces in Bordeaux dat net afgelopen is. Een proces dat “Carrefour” heeft aangespannen tegen een militante met betrekking tot de boycot van Israëlische producten. Als teken van protest heeft men dezelfde dag actie gevoerd in de “Carrefours” van zes grote steden in Frankrijk, en ook in Rome en Brussel. |
|
| |
|
| Voor het feest van Valentijn is ook een actie voorzien. Men herinnert eraan dat de bloemen vaak afkomstig zijn van illegale nederzettingen in de Palestijnse Gebieden, vanwaar de inwoners verdreven zijn. Op het etiket staat “Made in Holland”. Op de plaatsen waar veel bloemen verkocht worden zal men raambiljetten aanbieden waarop te lezen valt: “Je zegt niet ‘ik hou van je’ met bloemen van de leugen”. |
|
| |
|
| Bij gelegenheid van de schoolvakanties zal men aan de péages van Île de France aan de automobilisten pamfletten uitdelen met informatie over de boycot. |
|
| |
|
| Het gaat goed met het engagement van de burgerbevolking. De deelnemers aan de Mars op Gaza zijn goed bezig. |
|
|
|
| |
|
|
|
| De oorlog in Afghanistan en de vrijheid van meningsuiting |
|
| |
|
| Het Ministerie van Defensie heeft een proces aangespannen tegen de voorzitster van een vereniging die me na aan het hart ligt. Het klopt dat ze er geen doekjes om windt! Ze haalt vlijmscherp uit tegen de oorlog in Afghanistan. |
|
| |
|
| Ze herinnert eraan dat men op de dood van Franse soldaten heeft moeten wachten om de Franse pers uit haar stilzwijgen te halen. Ze legt uit dat “het Afghaanse volk steeds minder de militaire bezetting van zijn land verdraagt. Moet men wachten op nieuwe hinderlagen om te maken dat de publieke opinie zich tegen deze vuile oorlog keert? De piloten van onze mirages zaaien de dood zonder risico’s te nemen… Men zaait chaos, men doet de wapenhandel floreren…” |
|
|
|
| |
|
| De rechtbank besluit tot ontslag van rechtsvervolging: “De voorzitster heeft gesproken binnen de toegelaten perken van de vrijheid van meningsuiting. Haar uitspraken horen thuis in een debat van algemeen belang over het Franse militaire engagement in Afghanistan.” |
|
| |
|
| Het Ministerie van Defensie gaat in beroep. Ik ga naar de rechtbank aan de zijde van de voorzitster van de vereniging. Haar advocaat fluistert in mijn oor: “Het is goed dat u er bent”. |
|
| |
|
 |
De actievoerders zijn gekomen om hun voorzitster, die met overtuiging spreekt, te ondersteunen. Maar geen enkele journalist in de zaal! Haar advocaat onderstreept dat er geen militaire oplossing bestaat voor het conflict. |
|
|
| |
|
| Vandaag pleit men voor een dialoog met de Taliban. De Fransen zijn tegen het sturen van soldaten naar Afghanistan. Het is een debat dat iedereen aanbelangt en waarvoor vrijheid van meningsuiting vereist is. |
|
| |
|
| De advocaat-generaal insisteert langdurig op de beledigingen die het personeel van het Franse leger heeft moeten verduren en eist een boete van 3.000 euro’s. Uitspraak in beraad. |
|
| |
|
|
|
| |
|
| Een concert Jeruzalem-Gaza |
|
| |
|
| Het gebeurt zelden dat ik naar een concert ga, maar een bevriende organisator nodigt me hartelijk uit: “Joodse en Arabische muzikanten hebben aanvaard om voor een uitzonderlijke avond te zorgen: een solidariteitsconcert.” De locatie bevindt zich in het oude Parijs, in een prachtig gemetselde kelder. De muzikanten en de zangers hebben talent en weten het publiek te enthousiasmeren. |
|
| |
|
| Ik heb vooral genoten van een gedicht van Mahmoud Darwich, die grote Palestijnse dichter, een man van vrede en gerechtigheid, die de pijn van de ballingschap bezongen heeft. Het gedicht heet “Staat van beleg”. Het gaat over het beleg van Ramallah, en opent ons hart voor het lijden van Palestina. Het begeleidende vioolspel gaf diepte aan de woorden die zo mooi werden voorgedragen. |
|
| |
|
 |
“Hier, bij de hellingen van de heuvels
In de avondschemering, volgens de canon van de tijd
Dichtbij de tuinen met hun gebroken schaduwen
Doen we wat gevangenen doen
Wat werklozen doen:
Wij cultiveren de hoop.
Een land dat zich klaar maakt voor de ochtend.
We worden minder intelligent, want we hopen
op het uur van de overwinning.
Geen woord in onze nacht, verlicht door hevig bombarderen.
Onze vijanden waken en zorgen voor licht voor ons
in de duisternis van de kelders…” |
|
|
| |
|
| Ik praat met een muzikant die regelmatig naar de gevangenis van Fresnes gaat, om gedetineerden te laten kennismaken met muziekinstrumenten. De muziek is een taal die de grenzen overschrijdt, die ons in staat stelt met elkaar te communiceren, en soms om ons een te voelen met elkaar. |
|
| |
|
