 |
|
| De verminkten van het Koninkrijk |
|
| Marcus 9, 42-47 |
|
| |
|
 |
“Wie een van de geringen die in mij geloven van de goede weg afbrengt, zou beter af zijn als hij met een molensteen om zijn nek in zee gegooid werd. Als je hand je op de verkeerde weg brengt, hak hem dan af: je kunt beter verminkt het leven binnengaan dan in het bezit van twee handen naar de Gehenna te moeten gaan, naar het onblusbare vuur. Als je voet je op de verkeerde weg brengt, hak hem dan af: je kunt beter kreupel het leven binnengaan dan in het bezit van twee voeten in de Gehenna geworpen worden. En als je oog je op de verkeerde weg brengt, ruk het dan uit: je kunt beter met één oog het koninkrijk van God binnengaan dan in het bezit van twee ogen in de Gehenna geworpen worden.” |
|
|
| |
|
| Welk beeld van het Koninkrijk van God houdt de evangelist Marcus ons hier voor? Een verzameling kreupelen, mensen met één hand, met één been, met één oog – want dat moeten ze ervoor over hebben willen ze toegang krijgen tot het Leven. Is dat een zienswijze die we kunnen aannemen? Maar tegelijkertijd: kunnen we ons zo maar ontdoen van de radicaliteit van deze waarschuwingen, die ons aansporen om een hand, een voet, af te hakken of een oog uit te rukken als die ons op de verkeerde weg zetten? |
|
| |
|
| Men moet deze woorden in hun context plaatsen, waarin het gaat over ànderen, in het bijzonder kinderen, van de goede weg afbrengen. Onvermijdelijk denken we daarbij aan pedofielen die van hun gezag misbruik maken om wat kwaad is te doen doorgaan voor iets goeds en een mensenleven blijvend te verwoesten. Dan, ja, dan is het beter voor hen dat ze zich verminken dan het kwaad te blijven doen. |
|
|
|
| |
|
| Zou deze tekst alleen betekenis hebben voor dergelijke extreme gevallen? Zijn er niet heel wat omstandigheden in het leven waarin we tot een zekere ascese geroepen zijn? Weerstaan aan de goesting om te gaan naar plaatsen waar we zullen bekoord worden om ongeremd aankopen te doen of om naar dubieuze voorstellingen te gaan kijken. Vermijden om, door consumptiedrang bezeten, te willen grijpen naar alles wat aantrekkelijk is, of om geweld te gebruiken. Niet toelaten dat we met onze blik iemands intimiteit schenden, of onze heerszucht te kennen geven. |
|
| |
|
| Deze vrijwillige verminkingen zijn geen vormen van masochisme: ze staan in dienst van de anderen en zullen een gelukkige relatie mogelijk maken. De “afgehakte hand” verbiedt zichzelf te slaan of een kaakslag toe te dienen, om een ander de hand te reiken of om een wang te strelen. Ze weigert te grijpen om iets te kunnen aanbieden. De “afgehakte voet”, die alleen in staat was om ter plaatse te trappelen of in te gaan op onze ongezonde verlangens, kan nu gaan naar iemand die ons roept en in nood verkeert. Het “uitgerukte oog” blijft niet langer tijd verliezen bij waar het begerig naar kijkt, maar heeft aandacht voor de anderen en weet de schoonheid van de schepping te waarderen. |
|
| |
|
 |
Dan, ja, dan loopt het in het Koninkrijk van God vol van dergelijke ‘verminkten’, van wie de vreugde groter is dan de zaken waaraan ze met volle instemming verzaakt hebben. Een gedeelde vreugde, want de hele mensheid gaat er daarmee op vooruit. Het Koninkrijk van God is niets anders dan deze oproep om een mensheid die in vrede is gelukkig te maken, een plaats waar mensen elkaar wederzijds respecteren en samen waken over het behoud van de schepping. |
|
|
| |
|
|
