|
|
| Wat vond u van de reis van de paus naar het Midden-Oosten? |
|
| |
|
 |
Door naar Jordanië, Israël en de Palestijnse gebieden te gaan zorgt de paus dat over die landen gesproken wordt, over de mensen die er wonen en in het bijzonder over de christenen, voor wie de situatie zeer moeilijk wordt. Benedictus XVI is gekomen als vredespelgrim om de christenen van het Oosten te steunen en de relaties tussen Israël en de islam te verbeteren. |
|
|
| |
|
| Na de affaire met de moslims in Regensburg en met de joden omwille van die revisionistische bisschop, vind ik deze erg behoudsgezinde paus veranderd. Hij is een heel eind verder gegaan op de weg van de interreligieuze dialoog, niet alleen met sterke uitspraken, maar door de heilige plaatsen van Joden en moslims te bezoeken. Hij heeft zich o.a. begeven naar het voorplein van de Moskeeën, de derde heilige plaats van de Islam, en werd zo de eerste paus die onder de Rotskoepel kwam. |
|
| |
|
Voor Benedictus zullen de godsdiensten vrede brengen als ze het met elkaar kunnen vinden.
Wat ik spijtig vind: ik had graag de paus naar Gaza zien gaan, bij een bevolking die getekend blijft door de oorlog en verstikt wordt door de blokkade. Een woord van de paus midden de ruïnes van Gaza dat recht zou doen aan het Palestijnse volk en het hoop zou geven. |
|
| |
|
| Zijn bezoek aan Israël heeft tot een zekere afkeuring geleid vanwege de Joodse ex-gedeporteerden… Met name omwille van zijn beslissing de revisionistische bisschop Mgr. Williamson terug op te nemen in de Kerk. Begrijpt u deze reacties? |
|
| |
|
 |
Ik begrijp ze. Er zijn een aantal zaken die moeilijk liggen. Bij zijn bezoek aan het kamp van Auschwitz, in mei 2005, had Benedictus XVI de verantwoordelijkheid voor de Shoah toegeschreven aan een “groep criminelen”, zonder te spreken over een collectieve verantwoordelijkheid van de Duitsers. Daarna heeft hij laten horen dat hij uitzag naar de heiligverklaring van Pius XII, wiens houding tegenover de joden tijdens de Shoah controversieel blijft. En tenslotte kwam daar nog de affaire met die revisionistische bisschop. Zo verwachtte ik dat de paus, wanneer hij bij het memoriaal Yad Vashem kwam, als Duitser, zonder veel omhaal vergeving zou vragen en zijn verontschuldigingen zou aanbieden. Woorden die het hart van de mensen geraakt zouden hebben. |
|
|
| |
|
| Men gaat het nu over het gezin hebben… In Frankrijk weigert de Raad van State het begrip ‘draagmoeder’ wettelijk te erkennen. Terwijl de regering pleit voor een omkadering voor deze praktijk wanneer een vrouw steriel is. Wat denkt u daarvan? |
|
| |
|
 |
In de praktijk zullen zij die een beroep willen doen op een draagmoeder, en daartoe ook de kans hebben, naar het buitenland gaan, waar de wetgeving liberaler is. Het feit dat in Frankrijk een wet dit opnieuw verbiedt zal voor hen niets veranderen. Maar op ethisch niveau liggen de zaken niet zo eenvoudig. De Raad van State herinnert er terecht aan dat het ‘draagmoederschap’ niet zonder gevaar is voor de draagmoeder. Een kind afstaan aan een ander koppel, kan door het kind ervaren worden als een vorm van in de steek gelaten worden. Men moet altijd eerbied hebben voor de menselijke waardigheid. |
|
|
| |
|
| De Raad van State wil voorzichtig zijn, maar sluit de toekomst niet af. De wetgeving voor het ‘draagmoederschap’, ook als die goed ingekaderd is, is niet zonder risico’s. Ontsporingen zijn altijd mogelijk. Maar zal men nog lang aan mensen die geen kinderen kunnen hebben, kunnen weigeren om er toch een te hebben? |
|
| |
|
| vragen: Robert Galzi |
|
| |
|
