carnet de route
 
Mars voor Gaza  
De Place des Vosges  
Voor de ambassade van Haïti  
“U hebt niet over God gesproken”  
   
   
Mars voor Gaza  
   
dialogue Op de persconferentie die in Parijs gehouden wordt bevind ik me aan de zijde van een imam en van een Joodse vriend. Een symbool dat meer dan woorden duidelijk maak dat het Israëlisch-Palestijns conflict niet van religieuze aard is.
 
   
Ik zal deelnemen aan deze mars opdat de Palestijnse bevolking van Gaza niet in de vergeethoek raakt. Geleidelijk is een dikke laag stilte neergedaald over dit land, dat vernietigd werd door de Israëlische agressie. Tijdens het conflict, dat losbarste op 27 december 2008, was Gaza hét grote nieuws voor de internationale pers. Vandaag loopt de politiek in het Midden-Oosten helemaal vast en staat het vredesplan nog altijd op een dood punt. Maar de Palestijnen blijven overleven, met een waardigheid en een moed die bewondering afdwingen.  
   
Zou men kunnen vergeten dat anderhalf miljoen mensen beroofd zijn van hun fundamentele rechten? Recht op werk, op opvoeding, op gezondheidszorgen, op vrijheid van beweging, op toegang tot drinkwater, tot elektriciteit… Zou men werkelijk een blokkade kunnen accepteren die een hele bevolking doet stikken? De Gazastrook is één grote openluchtgevangenis geworden.  
   
80% van de bevolking leeft onder de armoedegrens. De werkloosheidsgraad gaat tot 60 %. Niet minder dan 900 gevangenen uit de Gazastrook zitten opgesloten in Israëlische gevangenissen. De jongeren hebben niets anders gekend dan een bezet land en gezinnen die door de oorlog zijn uitgedund.
asphyxie une population
 
   
Via Egypte zullen we een poging ondernemen om door de blokkade van Rafah te geraken. Men verwacht ons. De bevolking van Gaza zal weten dat we haar niet vergeten zijn, dat we ze niet in de steek laten. In deze periode van de eindejaarsfeesten zullen we samen met haar een tijd van broederlijkheid en solidariteit beleven.  
   
la paix est possible De mars voor Gaza zal tonen dat vrede mogelijk is, en dat ze ook in onze handen ligt. Er komt een gemeenschappelijke bewustwording op gang. Ligt de hoop niet voor een deel bij de burgerbevolking?
 
   
We zullen met velen naar deze regio van de wereld komen, waar ongetwijfeld de toekomst van de mensheid op het spel staat.  
   
haute en page  
   
De Place des Vosges  
   
sans logement Het winterbestand is in voege getreden. Een moment waarnaar 1,8 miljoen gezinnen die met moeite hun huur kunnen betalen hebben uitgezien. Tot de komende 15e maart is het in Frankrijk verboden mensen uit hun woning te zetten.
 
   
De studenten van “Jeudi Noir”, die ‘galeislaven van de huisvesting’, hebben een statige privéwoning van de 17e eeuw gekraakt op het moment dat het winterbestand in voege trad. Deze woning bevindt zich op de beroemde Place des Vosges in het centrum van Parijs. De markiezin van Sévigné is er geboren.  
   
Dit gebouw is onbewoond sinds 1965! Met de jaren is het aanzienlijk verkommerd. José, een student, leidt me rond in dit ruime gebouw: grote ramen die uitgeven op de Place des Vosges, beschilderde balken, antieke schouwen, een binnenhof… Het is een luxekraakpand! Hoe is het mogelijk dat men zulk een ruimte laat verkommeren, zonder iemand erin te laten wonen? Een studie die onlangs werd gepubliceerd maakt gewag van 110.000 leegstaande woningen in Parijs.
action Jeudi Noir
 
   
De eigenares van het gebouw, een oude dame van 87 jaar, heeft klacht ingediend tegen de jeugdige krakers. Ondertussen organiseren de studenten van “Jeudi Noir” zich en brengen dit verwaarloosde herenhuis weer tot leven. Ze zullen er de winter in de warmte doorbrengen.  
   
haute en page  
Voor de ambassade van Haïti  
   
Haïtiaanse arbeiders zonder papieren hebben zich verzameld op het voetpad voor de ambassade. Ze zingen, dansen, nemen het woord, blijven onvermoeibaar hun slogans herhalen. Wat een vitaliteit! De tijd gaat voorbij, maar ze tonen geen enkel teken van vermoeidheid.
manifestation devant l'ambassade
 
   
Deze Haïtianen zitten in hetzelfde schuitje als de grote meerderheid van de 400.000 arbeiders zonder papieren in Frankrijk. Ze betalen belastingen, taksen en sociale bijdragen zonder te kunnen genieten van de rechten en de vergoedingen die eraan vasthangen (pensioen, werkloosheidsuitkering, sociale woning, openbare diensten…). De Franse staat incasseert jaarlijks ongeveer 2 miljard euro. Als deze arbeiders naar hun herkomstland uitgewezen worden, beschikken ze over geen enkele bron van inkomsten.  
   
Tegelijk bestraft men hun land. Want deze arbeiders zonder papieren dragen onbetwistbaar bij tot de economische en sociale ontwikkeling van hun land, met het geld dat ze elke maand opsturen.  
   
De som geld die inwijkelingen (met of zonder papieren) opsturen is drie keer zo groot als de financiële hulp van de regeringen van de rijke landen.  
   
In Frankrijk zijn het de consulaten die de papieren afleveren die nodig zijn voor de uitwijzing van mensen. Als ze dit doen maken ze zich medeplichtig aan deze vorm van afpersing en beroven ze hun land van onmisbare hulp.  
   
Een delegatie wordt ontvangen op het consulaat van Haïti. We zijn al bij 7 consulaten langs geweest: Algerije, Burkina Faso, Guinea, Madagascar, Mali, Mauretanië en Senegal. De autoriteiten erkennen dat het uitwijzen van deze arbeiders een onrecht is. Er zijn consulaten die geen papieren meer afleveren.  
   
Het enige middel om deze ontoelaatbare roof te verhinderen is de stopzetting van de uitwijzingen en de regularisatie van alle arbeiders zonder papieren.
arret l'expulsion
 
   
haute en page  
   
“U hebt niet over God gesproken”  
   
Na een toespraak van drie kwartier laat ik het woord aan de zaal. “U hebt niet over God gesproken, het woord God niet eens uitgesproken. Waarom?”
voir Dieu dans un visage d'homme
 
   
Inderdaad, ik vermijd het gebruik van dit woord. We dragen allemaal heel verschillende Godsbeelden met ons mee, en soms zijn dit karikaturen. Als ik uiteenzettingen hoor over God, dan zeggen die me weinig of niets! Maar wanneer iemand op iets goeds zegt over een mens, dan zegt hij me iets over God.  
   
De filosofe Simone Weil zei: “Het is niet aan de manier waarop iemand over God spreekt dat ik zie of hij in het vuur van de goddelijke Liefde heeft verbleven, maar aan de manier waarop hij me spreekt over aardse zaken.”  
   
De theoloog Maurice Zundel herhaalde graag: “Als men me vraagt wie God is, dan antwoord ik: zeg me eerst wie de mens is!”  
   
Jezus sprak niet over God door terug te grijpen naar de Bijbel, maar naar het grote open boek van de menselijke ervaring. Hij vertrok vanuit het gewone leven van elke dag van de mensen die hij ontmoette, en maakte ons ontvankelijk voor het mysterie van God. Zijn we niet geschapen naar Gods beeld en gelijkenis? Het Kerstfeest nodigt ons uit om God te zien in het gelaat van de mens.