 |
|
| Het bezoek van Maria aan haar nicht Elisabeth |
|
| (Lucas 1, 36-56) |
|
| |
|
 |
Na de Boodschap (het moment waarop de engel Maria vraagt of ze moeder wil worden) verlaat Maria Nazaret. Ze haast zich naar een stad in de bergen van Judea om zich ten dienste te stellen van haar nicht Elisabeth, die al zes maanden zwanger is. Ze is vervuld van een diepe vreugde. Het bezoek bij haar nicht lijkt als het inwerkingtreden van het ja-woord dat ze in Nazaret uitsprak. |
|
|
| |
|
| Maria draagt een geheim met zich mee dat haar overstelpt. Zal ze het erover kunnen hebben met haar oude nicht? Wat kan ze vertellen van haar geheim? Is het niet op de eerste plaats het geheim van God? Want Maria weet nog niet van de band die er is tussen het kind dat zij draagt en dat van Elisabeth. Op dit ogenblik haast ze zich met vlugge stappen, haar hart vol vreugde. |
|
| |
|
| Als men op bezoek gaat, verlaat men het eigen huis om anderen tegemoet te treden. Men laat het eigen huis achter om te gaan wonen in het huis van de anderen. Het is een avontuur en kost moeite. Het gaat erom zich aanvaardbaar te maken zoals men is, met de eigen geschiedenis, leeftijd, leef- en denkgewoontes, overtuiging… Het is de hele mens die zich aanbiedt als kandidaat voor het onthaal vanwege de andere. |
|
| |
|
| Zich laten verwelkomen is moeilijker dan zelf iemand verwelkomen. Wie van elders komt, kan als een bedreiging beschouwd worden. Wie een beroep doet op het onthaal vanwege de andere, loopt het risico de deur gewezen te worden. Een bezoek is een mysterie van gastvrijheid. |
|
|
|
| |
|
| En zie, Maria ontmoet Elisabeth. Een beslissende ontmoeting voor deze beide vrouwen, die zich ervan bewust zijn dat wat hen overkomt hen overstijgt. En dan begint een wonderlijke dialoog: een dialoog waarin men niet over zichzelf praat. Zowel Maria als Elisabeth verduidelijken voor de ander de zending die hen is toevertrouwd. Ze begrijpen nu beter wat hen werd aangekondigd. Ze laten hun vreugde de vrije loop nu ze door God uitverkoren zijn om deel te nemen aan een prachtig werk dat hen overstijgt. |
|
| |
|
| Elisabeth drukt haar geluk uit en Maria bezingt haar leven voor God in het Magnificat. |
|
| |
|
| Wanneer we op bezoek gaan bij anderen, worden we eveneens door hen bezocht en merken we dat ook zij open zijn en aandacht hebben voor ons. Omdat ze allen bezocht worden door de Geest van God. We moeten bijgevolg niet bang zijn om naar anderen toe te stappen, en zo zelf meer duidelijkheid te krijgen over wie we zijn. We zullen beter de rijkdom beseffen die ieder in zich draagt. Het is geven en ontvangen. Zo gebeurt het in de interreligieuze dialoog. |
|
| |
|
| Vandaag de dag blijkt de dialoog met de islam en met de andere godsdiensten onmisbaar voor een wederzijdse verdieping van onze respectieve overtuigingen. Het is een lange en moeilijke weg, die nederigheid en vertrouwen veronderstelt. Maar zoals bij het bezoek van Maria aan haar nicht zal het resultaat aan beide kanten een vruchtbaar gebeuren zijn. |
|
| |
|
