 |
|
| De vijanden van Jezus |
|
| “Allen oordeelden dat hij de doodstraf verdiende” (Marcus 14,64) |
|
| |
|
| Hoe kan het toch dat Jezus vijanden had? Hij ging toch door het leven al weldoende? |
|
| |
|
 |
Hoe is het mogelijk dat hij, die de sublieme woorden van de zaligsprekingen uitgesproken heeft, zo vlug met de dood werd bedreigd? Jezus is gekomen opdat de mensen leven zouden hebben, en zijn tegenstanders willen hem zijn leven afnemen. Hij heeft zijn solidariteit betuigd met de slachtoffers en hijzelf is een slachtoffer geworden. |
|
|
| |
|
| Wie zijn dan wel die vijanden die hem uit de weg willen ruimen? |
|
| |
|
| Het is moeilijk om hen heel nabij te komen: ze hebben geen gezicht. Geen particuliere trekken. Ze komen gemaskerd naar voren. Het zijn groepen mensen, aangeduid als ‘joden’, ‘Farizeeërs’. Terwijl de vrienden van Jezus een naam hebben, een gezicht, een geschiedenis. We appreciëren hun menselijkheid. Het zijn Martha en Maria, hun broer Lazarus, de leerling waarvan Jezus hield, Petrus, Johannes de Doper… |
|
| |
|
| Het staat vast dat Jezus dikwijls over de schreef is gegaan door zich te distantiëren van een slaafse gehoorzaamheid aan de tradities en de wet: “Men heeft u gezegd… Maar ik zeg u…” Zo is hij niet bang om te bevestigen dat de sabbat gemaakt is voor de mens en niet omgekeerd. Hij gaat aan tafel met mensen die de maatschappij de rug toekeert. Hij wordt woedend in de tempel van Jeruzalem, die een huis van handel en gesjacher geworden is. Hij strijd zonder te haten, en blijft liefhebben tot het einde. En bovenal bevestigt hij, in nieuwe bewoordingen, zijn ongehoorde nabijheid met God. |
|
| |
|
 |
Bij alles wat hij doet toont Jezus dat hij een vrij mens is, voor niemand bang, niet voor de gezagsdragers en niet voor hen die alleen het woord “wet” in de mond nemen. Hij schudt het geweten van mensen door elkaar en stelt hun gewone manier van leven in vraag. |
|
|
| |
|
| Vrije mensen boezemen angst in, want ze werken storend. Ze worden door het gezag als subversief beschouwd, gevaarlijk voor de gevestigde orde. Om hen tot zwijgen te brengen moet men ze aan de kant zetten en indien mogelijk uitschakelen. |
|
| |
|
| De vijanden van Jezus hebben hem goed begrepen. Jezus zal niet blijven handelen en spreken zoals hij doet. Hij moet sterven. In de Hoge Raad “oordeelden allen dat hij de doodstraf verdiende” (Marcus 14,64) |
|
| |
|
| Hebben wij vijanden? Heel zeker. Als men probeert te leven in het spoor van Jezus en het evangelie, zonder te zoeken om de mensen die aan de macht zijn te behagen. Als we keuzes hebben gemaakt die blijk geven van onze solidariteit met de mens in gevaar. Als we strijden voor de gerechtigheid. |
|
| |
|
| Maar een leven zonder strijd, zonder zich te compromitteren met de armsten, zonder risico’s, verloopt waarschijnlijk als een lange rustige stroom? Alleen… laat zoiets het geweten met rust? |
|
|
|
| |
|
