 |
|
| • De slachtoffers van Franse atoomproeven |
|
| • Bij de bemiddelaar van de Franse staat |
|
| • Een historische overwinning |
|
| • Een plaats waar geleefd wordt |
|
| |
|
| |
|
| De slachtoffers van Franse atoomproeven |
|
| |
|
In de senaat vindt hierover een persconferentie plaats, in aanwezigheid van de voorzitter van AVEN (vereniging van slachtoffers van atoomproeven). Er is veel volk.
Frankrijk heeft 210 atoomproeven uitgevoerd, waarvan 50 in open lucht, zowel in de Algerijnse Sahara als in Frans Polynesië. 40 jaar later zijn de slachtoffers (militairen en burgers) nog altijd niet vergoed door de staat. |
|
| |
|
|
|
| |
|
| Ik ben twee keer naar Polynesië geweest (in 1989 en in 1995), en in het bijzonder naar Mururoa met Greenpeace, om te protesteren tegen de atoomproeven. |
|
| |
|
| De radioactieve neerslag heeft het geheel van de Polynesische archipels geraakt, met zware gevolgen, voor mens en milieu. In Papeete (Tahiti) heb ik het zelf vastgesteld toen ik er slachtoffers ontmoette die kankers hadden gekregen of geen kinderen meer konden krijgen. Ik heb vooral misvormde kinderen gezien. Dat was echt een shock. |
|
| |
|
| Onveranderlijk beweert het ministerie van defensie dat de atoomproeven ‘proper’ waren, en zonder gevolgen. Is dit geen valse informatie verspreiden? Een ‘staatsleugen’? |
|
| |
|
| Op de persconferentie wordt de oprichting aangekondigd van een steuncomité voor de slachtoffers, “Vérité et justice” – “Waarheid en recht”, en dat zal ijveren voor |
|
| - |
Het stemmen van een wet m.b.t. het nagaan van de gevolgen van de atoomproeven voor de volksgezondheid en het milieu |
|
|
| - |
De stichting van een fonds voor het vergoeden van de slachtoffers. |
|
|
| - |
De opening van de geheime archieven m.b.t. de atoomproeven. |
|
|
| Het is een lange strijd, die de steun van de publieke opinie nodig heeft. |
|
| |
|
 |
|
| |
|
| Bij de bemiddelaar van de Franse staat |
|
| |
|
Dichtbij de Place de la Concorde, in een fraaie particuliere woning, wordt een delegatie van mensen zonder papieren van Rijsel en Parijs ontvangen door de staatsbemiddelaar. Naast hem, zijn kabinetsdirecteur en de algemene secretaris van het Hof van Beroep van Parijs. Het is de eerste keer dat ik op deze plaats kom. Ik ontdek welk een rol een bemiddelaar kan spelen!
Twee uren duurt de ontmoeting, maar die zijn zo voorbij. De bemiddelaar stelt de mensen op hun gemak, kan luisteren en zegt wat hij zal doen. |
|
| |
|
| Een aantal dossiers is geblokkeerd, zowel op de prefectuur van Rijsel als op die van Parijs. De bemiddelaar belooft tussen te komen en te maken dat de dossiers opgepakt en opnieuw onderzocht worden, op basis van het criterium ‘werk’. |
|
|
|
| |
|
| De afgevaardigden van de mensen zonder papieren mogen terugkomen naar de bemiddelaar wanneer ze maar willen: ze zullen ontvangen worden. |
|
| |
|
 |
Na de ontmoeting gaan we een glas drinken in een café in de buurt. De afgevaardigden zijn buitengewoon tevreden. Voor de eerste keer kregen ze het gevoel erkend te worden en serieus genomen door een hooggeplaatste verantwoordelijke: “Dat geeft goesting om bij hem nog terug te komen!” |
|
|
| |
|
|
|
| Een historische overwinning |
|
| |
|
 |
Het Britse Hof van Beroep heeft beslist de PMOI (Organisatie van de Moedjahedins van het Iraanse volk) te schrappen van de lijst van terreurorganisaties. Het erkent dat deze organisatie niet betrokken is bij het terrorisme. |
|
|
| |
|
| Sinds 2002 draagt deze organisatie dit etiket, waardoor de staten zich politiek heel inschikkelijk konden opstellen tegenover het regime in Teheran. Befaamde juristen hebben met parlementairen jaren moeten strijden om deze eerste overwinning te behalen, maar wel een beslissende overwinning! Nu is het aan de Raad van Europa om de PMOI van de terroristische lijst te schrappen. |
|
| |
|
| Ondertussen wordt in Auvers-sur-Oise feest gevierd. Dit charmante stadje, op 30 km van Parijs, is niet alleen de bakermat van de impressionisten met Cézanne, Pissarro of Van Gogh, het is ook, en dit al 20 jaar, de verblijfplaats van het Iraanse verzet met zijn verkozen voorzitster, Maryam Rahjavi. |
|
|
|
| |
|
De moedjahedins die zich in Auvers-zur-Oise gevestigd hebben verbergen hun vreugde niet, evenmin als alle Iraniërs in ballingschap die dromen van de dag waarop in hun land de democratie weer zal heersen. Ik zit naast een waardige Engelse lord en de joviale burgemeester van Auvers. We beluisteren de toespraak van de presidente, terwijl we op een reuzenscherm – via satelliettransmissie – volgen wat in Londen en in Irak gebeurt (in de stad Achraf, waar 20.000 Iraanse verzetsstrijders wonen).
Na de sombere uren die de Moedjahedins hebben gekend, verheug ik me nu met hen op hun overwinning. Zij die zaaien in tranen zullen oogsten in vreugde. |
|
| |
|
| |
|
|
|
| |
|
| Een plaats waar geleefd wordt |
|
| |
|
 |
In de late namiddag neem ik de metro om me zoals gewoonlijk naar de Bourse du Travail te begeven, waar zich Afrikanen zonder papieren bevinden. Langs de boulevard deelt een van hen aan de voorbijgangers een strooibrief uit om hen te informeren over hun strijd: “38e dag van de bezetting van de Bourse du Travail. Meer dan 800 geïsoleerde arbeiders zonder papieren zetten zich in voor een strijd die navolging verdient. Sluit je bij ons aan.” |
|
|
| |
|
| De buitenmuren van het gebouw zijn behangen met gezichten: elke Afrikaan staat op een foto samen met een Fransman (of Française) die zijn / haar identiteitskaart toont. Een manier om uiting te geven aan solidariteit en papieren te eisen voor wie er geen heeft. |
|
| |
|
| Ik hoor luide, geritmeerde muziek, die zin geeft om te dansen. Voor de ingang, op de weg, zijn jonge Afrikanen aan het dansen, prachtig. Het spektakel fascineert me. Sissoko, woordvoerder van de beweging, nodigt me uit om hem te volgen naar de binnenkoer. Afrikanen zitten er op de grond koeskoes te eten die de vrouwen hebben klaargemaakt. Het zijn er een tiental, gekleed in kleurrijke lange gewaden, druk bezig rond de ketels, gelukkig dat ze dit voedsel, dat zo lekker ruikt, kunnen uitdelen. Ze dringen aan opdat ik een bord zou nemen, vol groenten en koeskoes. |
|
| |
|
| Ik herinner me dat een Angolees, helemaal bij het begin van de bezetting van de Bourse, me had vergezeld om zich een idee te kunnen vormen van de situatie. Hij was toen erg onder de indruk van wat hij gezien had: op elkaar geperste Afrikanen, heel angstig, die buiten sliepen op bladen karton. |
|
| |
|
| Vandaag is dat wel erg veranderd: ze hebben toegang gekregen tot de grote zalen om er te slapen, met een aparte ruimte voor vrouwen en kinderen. Alles is proper en goed georganiseerd. De hoop is teruggekeerd. Ze zijn erin geslaagd om van een bezette locatie een plaats te maken waar geleefd wordt: een echte krachttoer. Sissoko is er zichtbaar gelukkig om, maar voegt eraan toe:”Maar dat alles bezorgt ons nog geen papieren!” |
|
|
|
| |
|
