carnet de route
 
Reisnotities  
   
Guyane Uitgenodigd door de bisschop van Cayenne, ben ik voor de eerste keer naar (Frans) Guyana vertrokken, op zowat 7000 km van Frankrijk. Het was op kerstavond, in de periode van het regenseizoen. Frans Guyana is een uitgestrekt departement van 91.000 km2 met nauwelijks 200.000 inwoners! Evenaarsklimaat, zeer vochtig. De vochtigheidsgraad benadert de 90%.
 
   
Wat me onmiddellijk trof, was het evenaarswoud, ontzaglijk groot en kwetsbaar.
fôret équatoriale
 
   
Dank zij een klein vliegtuigje, het enige vervoermiddel waarmee men het dorp Saül kan bereiken, kon ik drie dagen doorbrengen in het hart van de Amazonewoud met de bisschop van Cayenne, iemand die niet bang is om door te gaan, tot de verst verwijderde dorpen.  
   
Toen we uit het vliegtuig stapten nam een jonge landbouwer ons mee op zijn tractor. Via een zwaar gehavende piste bereikten we een hoeve, helemaal verloren in het oerwoud. Er waren muggen, maar alle muggen die me gestoken hebben zijn dood! Na een nacht, doorgebracht in een hangmat, leidden de boer, zijn vrouw en twee kinderen ons binnen in het dichte en vochtige oerwoud. Een andere wereld, die van de biodiversiteit. Daar is iets magisch aan. Alles boeide me.  
   
chercher l'or Clandestien – vooral Brazilianen – komt men er goud zoeken in de rivierbeddingen. Kwikzilver, dat een giftige uitwerking, wordt op brede schaal gebruikt. Het water is vervuild. Ontbossingen zijn een noodzaak. De catastrofale gevolgen voor de omgeving en de gezondheid worden regelmatig aangeklaagd, maar zonder zichtbaar gevolg.
 
   
De bevolking woont langs de kuststrook. Onder hen veel jongeren, boordevol leven en talenten. Ik ben onder de indruk van die jeugd, een waardevolle troef voor de toekomst van het land. Maar twee plagen teisteren haar: drugs en werkloosheid.  
   
De bevolking leek me een mozaïek van gemeenschappen, zonder veel onderlinge banden: de Creolen, die de meerderheid vormen in Guyana en vroeger slaven waren, afkomstig uit Afrika. Indianen, historische en eerste bewoners van Guyana, maar weinig talrijk.  
   
Aziaten, vooral Chinezen, die bijna alle kruidenierszaken in handen hebben, Hmongs, weggevlucht uit Laos en in Guyana verwelkomd in 1970. Brazilianen, Haïtianen, inwoners van Dominica, Surinamers… en niet te vergeten: Fransen, hoofdzakelijk in Kourou, lanceerbasis van de Ariane-raket. Na de biodiversiteit van het oerwoud dus nu ook deze diversiteit van talen, culturen, tradities.
mosaïque
 
   
célébrer la messe Ik heb de nachtmis van kerstdag gevierd in de kapel van een indiaans dorp. Bij mijn aankomst waren ze er allemaal: waardig, gereserveerd, in feestkledij, met prachtige kinderen. In een Hmong dorp heb ik deelgenomen aan het nieuwjaarsfeest. Er waren veel jongeren bijeengekomen. Ik heb hun dansen en hun muziek bewonderd – die me onbekend waren.
 
   
In Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, vond de regionale bijeenkomst van de bisschoppen plaats. Een gelegenheid om kennis te maken met dit arme land en om bij deze innemende bevolking te komen.  
   
Mijn verblijf is geëindigd met het begeleiden van een priesterretraite. Jonge en dynamische priesters. Enkelen zijn afkomstig van Guyana. De meesten komen uit Nigeria, Kameroen en Haïti. Ze hebben me zeer broederlijk onthaald.