 |
|
| Zijn kruis opnemen |
|
| |
|
“Wie meer van zijn vader of moeder houdt dan van mij, is mij niet waard, en wie meer houdt van zijn zoon of dochter dan van mij, is mij niet waard.”
(Mt 10,37) |
|
| |
|
Deze woorden van Jezus maken ons ongerust. Vindt hij de familie niet belangrijk? Het vervolg van de tekst doet de verwarring alleen nog groter worden: er is alleen sprake van onthechting.
“Wie niet zijn kruis op zich neemt en mij volgt, is mij niet waard. Wie zijn leven probeert te behouden zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, die zal het behouden.” (Mt 10,38-39) |
|
| |
|
 |
Het risico bestaat dat men de radicaliteit van Jezus’ voorstel verkeerd interpreteert en tot karikaturen van God komt: een perverse God, een God die macht laat gelden, een God buiten ons… De uitdrukking “zijn kruis opnemen” is ook een bron van misverstanden. Betekent dit dat je het lijden moet op zoeken? Zou God jaloers zijn op ons geluk? |
|
|
| |
|
| Jezus’ manier van leven brengt klaarte. Hij beleeft ‘vrijheid’, en dat vraagt hij ook aan zijn leerlingen. Voor hem is God niet een macht die overheerst, maar een liefde die zich geeft. Grootheid bestaat er niet in te overheersen, maar te dienen. De enige ware grootheid bestaat erin zich te geven. |
|
| |
|
| We stellen vast dat Jezus niets ondergaat. Heel zijn bestaan is pure gave. Hij houdt zijn leven niet voor zichzelf, hij geeft het, dag na dag. Zijn vrijheid maakt de mensen die hij ontmoet op hun beurt vrij, en zijn keuzes zijn dragers van waarden: de gelijkwaardigheid van alle mensen, de vrijheid van het individu, de emancipatie van de vrouw, de voorrang van het individu op de groep, gerechtigheid en delen, de scheiding van de politiek en het religieuze, geweldloosheid, naastenliefde die gaat tot vergeving en liefde voor de vijand. |
|
| |
|
| Jezus doet bevrijdingswerk en brengt de mateloze liefde van de Vader aan het licht. Wie zou niet verlangen om de man van Nazaret te volgen op deze weg van leven en bevrijding? Maar Jezus waarschuwt: “Wie niet zijn kruis op zich neemt en mij volgt…” |
|
| |
|
 |
Jezus kiest het kruis niet. Het kruis zal de consequentie zijn van zijn keuzes. Keuzes die ingegeven zijn door de liefde. Evenmin kiest hij het lijden, hij kiest de liefde. |
|
|
| |
|
| Jezus volgen veronderstelt dat we de bezitsdrang, die ons opsluit, achter ons laten – ook die met betrekking tot de eigen familie – om ons helemaal te openen voor de anderen, voor de Andere. Deze ‘onteigening’ kan niet zonder lijden, maar ze werkt een bekering in de hand, waarbij we de overgang kunnen maken van ‘buiten’ naar ‘binnen’, om de weg te gaan die naar het hart leidt en de aanwezigheid van God te ontdekken in elke mens. |
|
| |
|
God is niet ‘buiten’. Hij is binnen, in ons. Hij leeft in ons. Zijn leven is verweven met het onze. Als we ons leven verliezen omwille van Jezus kunnen we ons bewust worden van dit verblijf van God in ons. We ondergaan ons leven niet meer. Er is in ons een bron die opwelt tot eeuwig leven. We verliezen ons leven om het op een andere manier terug te vinden: een gegeven leven, dag na dag.
Als er liefde is, kan men zeer ver gaan, tot het einde. |
|
|
|
| |
|
|
