Actualiteit

Partenia


	Partenia
	Actualiteit
	Notities Onderweg
	De Bijbel


	Terugblik
	Geschiedenis van Partenia
	Biografie van Jacques Gaillot
	Archief
	Boeken in het Frans



	Links


	Impressum

Georges Bush beëindigde zopas een rondreis in Latijns-Amerika. Hij wenst opnieuw banden aan te knopen met dit continent dat u goed kent. Wat denkt u van dit initiatief en, meer in het algemeen, van de relaties tussen de VS en Latijns-Amerika?

Sinds de aanslagen van 11 september 2001 heeft het Latijnsamerikaanse continent het gevoel door de Amerikaanse administratie in de steek te zijn gelaten. Het bezoek van de president van de Verenigde Staten toont dat men daar iets wil aan doen.

Maar als Georges Bush in Colombia aankomt, is Bogota een dode stad geworden. De internationale luchthaven is dicht. Eenentwintigduizend agenten staan in voor de veiligheid. In Guatemala steekt een woedende massa een afbeelding van hem in brand. In Argentinië, in het stadion van Buenos Aires, heeft de vereniging van de ‘Moeders van het 1-Meiplein’ een tegenbetoging georganiseerd met 40.000 mensen.

Georges Bush is zogenaamde ‘bevriende’ landen komen bezoeken. Hij heeft hun anti-Amerikanisme kunnen meten. De president heeft geen massa’s op zijn weg gevonden, alleen hun leiders. De actuele immigratiepolitiek en de economische overheersing van de VS moeten wel maken dat de relaties conflictueus blijven.

Hugo Chavez heeft ervan geprofiteerd om zijn ‘tegen-tournee’ te organiseren. Hij is in de wereld een van de symbolen geworden van het verzet tegen de politiek van Bush. Deelt u in zijn strijd en zijn methoden?

Hugo Chavez is de anti-Bush, voor Washington de gebeten hond. Wanneer hij op kruistocht gaat in de landen van Latijns-Amerika heeft hij succes! Hij is onbetwistbaar populair bij de arme bevolkingsgroepen. Wanneer hij pleit voor de verdeling van de rijkdommen en heftig het onrecht aanklaagt, is hij niet bang om tot daden over te gaan. Maar er blijft iets dubbelzinnigs in zijn strijd.

Bij voorbeeld: terecht reageert Hugo Chavez woedend tegen de politiek van economische sancties die de regering van de Verenigde Staten aan Cuba oplegt, maar hij zegt niets over de 78 gewetensgevangenen die door het regime van Fidel Castro al jaren vastgehouden worden!

In Frankrijk is een proces begonnen tegen een dokter en een verpleegster die een terminale kankerpatiënte hebben helpen sterven. Dit proces stelt de vraag rond euthanasie. Welk is uw standpunt in deze kwestie?

We zijn tegenwoordig erg gevoelig en meevoelend met mensen die lijden en op een waardige manier willen sterven. Nu ze gewoon zijn de verantwoordelijkheid op te nemen voor hun leven en hun daden, waarom zouden ze dan niet mogen sterven zoals ze geleefd hebben?

De geneeskunde is tot veel in staat om het lijden en de angsten te verzachten van iemand die stervensziek is. Het klopt ook dat er een gebrek is aan gespecialiseerde begeleidingsteams voor terminale zieken.

De dokters weten dat ze niet krampachtig moeten pogen de zieken in leven te houden. Maar ze zijn niet opgeleid om te doen sterven. ‘Verboden te doden’ is een dienst die de samenleving aanbiedt. Het overschrijden van dit verbod zou ongewenste gevolgen kunnen hebben. De angst als gevolg: de zieken zouden het vertrouwen verliezen in wie hen verzorgen. Hebben die immers het recht hen te doen sterven? Economisch gevolg: want de terminaal zieken kosten veel aan de samenleving! Daarom ben ik geen voorstander van de legalisering van euthanasie.

(vragen: Robert Galzi)