 |
|
De gelijkenis van de lamp
|
|
| Lucas 8,16-17 |
|
| |
|
| Deze korte gelijkenis van Jezus (wee verzen) volgt op die van het zaad. Zoals het zaad bestemd is om vruchten voort te brengen, zo is de lamp, wanneer ze aangestoken wordt, gemaakt om te verlichten. |
|
| |
|
 |
“Wie een lamp heeft aangestoken, dooft hem niet meteen weer door hem te bedekken en zet hem ook niet onder een bed, nee, hij plaatst hem op een standaard, zodat iedereen die binnenkomt het licht ziet.” |
|
|
| |
|
| Jezus heeft vertrouwen in het leven. Zijn woord is gist van menselijkheid. Deze gelijkenis van de lamp, waarmee hij zich richt tot de menigte, kan verstaan worden als een uitnodiging, voor elke vrouw en elke man, om te wandelen in het licht, om op een authentieke manier te leven, trouw aan wat Jezus ons gezegd heeft. Het is een oproep om te leven in eerlijkheid met zichzelf en in onze relaties met de anderen. “Wie zijn broer liefheeft, blijft in het licht” (1 Joh. 2, 10) |
|
| |
|
| Als deze gelijkenis in verband wordt gebracht met velerlei menselijke situaties, volgens hun leeftijd en hun levensomstandigheden, dan kan men zich de vraag stellen wat hij meer precies betekent voor bejaarde mensen. Zegt men niet een beetje vlug dat ze afhankelijk geworden zijn, en daarom als onnuttig aan de kant gezet? En, om de woorden van de gelijkenis weer op te nemen, dat hun lamp nu “bedekt” wordt en “onder het bed gezet”? |
 |
|
|
| |
|
Het is een feit dat bejaarde mensen meer en meer van anderen afhankelijk zijn. Dat is waar. Maar is dat niet een rijkdom? Zij ontdekken dat relaties van levensbelang zijn. En in die relaties ontdekken ze ook en vooral wat ‘vertrouwen’ is. Vertrouwen op de anderen, vertrouwen in het leven, vertrouwen op God.
|
|
| |
|
| Men klaagt soms als men ziet dat bejaarde mensen niet meer zijn wat ze geweest zijn. Dat is waar. Maar is voor hen de tijd niet aangebroken voor een nieuwe openheid? Voor een grenzenloze openheid, om de anderen welkom te heten, om lief te hebben, om te wachten op de verhoopte ontmoeting met God? |
|
| |
|
 |
De ouderdom kan, als hij eenmaal aanvaard wordt, een laatste positieve etappe in het leven zijn. Hij kan er zelfs het orgelpunt van worden. Met de bijzondere glans die van hem uitgaat, is de ouderdom – op de standaard – de lamp die de slapende mens verlicht. |
|
|
|
