 |
|
Spreken in gelijkenissen
|
|
| |
|
| “De leerlingen kwamen naar Jezus toe en vroegen: ‘Waarom spreekt u in gelijkenissen tot hen?’ Hij antwoordde: ‘Jullie mogen de geheimen van het koninkrijk van de hemel kennen, hun is dat niet gegeven…’” (Matteüs 13, 10-11 en volgende) |
|
| |
|
 |
Een tekst die op het eerste gezicht verwondering wekt. Hij lijkt te zeggen dat het licht systematisch aan de leerlingen geschonken werd en voor de anderen verborgen werd gehouden. Het is hier belangrijk eraan te herinneren dat we de exacte woorden van Jezus niet kennen, men heeft ze niet geregistreerd. |
|
|
| |
|
| Het evangelie bericht ons wat de eerste christelijke gemeenschappen ervan onthouden hebben. Blootgesteld als deze waren aan onbegrip, soms zelfs aan gewelddadig verzet van schriftgeleerden en hogepriesters, zijn ze geneigd geweest de kloof tussen hen en hun tegenstanders te versterken. |
|
| |
|
| Deze passage toont aan dat een onderrichting pas verhelderend wordt als men verlangt haar te begrijpen. Het is niet alleen een kwestie van luisteren naar wat gezegd wordt, men moet zich in zekere zin openstellen voor de boodschap die aangeboden wordt. Een bijbelse tekst is niet dwingend uit zichzelf. |
|
| |
|
| Iedereen krijgt de vrijheid ervoor open te staan of niet. Ervoor openstaan vraagt een blik en een luisterend oor waaruit vertrouwen blijken. Anders kan geen enkel woord bij ons ‘binnen’. En hier gaat het om een woord dat van de toehoorder een inspanning vraagt, want het kan op vele manieren begrepen worden, en geen enkele uitlegging put de rijkdom van het gezegde uit. |
|
|
|
| |
|
| Jezus legt iets voor, nodigt uit. «Kom en zie!» Gebruikmakend van gelijkenissen opent hij een hele waaier van mogelijke benaderingen en bevrijdt hij de teksten van zogezegd vanzelfsprekende interpretaties. |
|
| |
|
 |
Het lezen van de bijbel heeft een belangrijke plaats ingenomen in het christelijk geloof van velen. Het vervangt de zekerheden van de leer van vroeger, nuanceert en verrijkt die. Wie zijn persoonlijke lectuur afwisselt met uitwisselingen in bijbelse gespreksgroepen, wordt vertrouwd met de evangelies en andere bijbelse geschriften, maar kan daaruit geen kant-en-klare waarheden putten. Hij wordt op een existentieel niveau aangesproken, en confronteert zich met de levenservaring van Jezus. |
|
|
| |
|
| Met zijn verscheidenheid van interpretaties daagt het evangelie ons innerlijk uit. Het woord dat we horen pint ons niet vast, maar verbreedt onze horizon. Het redeneren en nadenken over de leer wordt niet uitgeschakeld. Maar nu komen we wegen ten leven op het spoor. En hierop kunnen we slechts antwoord geven door onze eigen manier van zijn en handelen in de weegschaal te gooien. |
|
